Ongewenst bezoek, verontrustend nieuws: WAAKZAAMHEID GEBLAZEN!

Lees hier de verkorte versie van de webtekst

Laten we het nog eens even op een rijtje zetten: kraken is in principe niet illegaal omdat er in België zoiets bestaat als “woonrecht”. Dit geeft elke burger het recht op een dak boven zijn hoofd, zo hoort het ook. Krakers, u kent ze wel, de vriendelijke jongetjes en meisjes wiens teksten u nu leest, gebruiken dit recht om leegstand en hoge huurprijzen aan te klagen. Wij doen dit door gebouwen die al langer dan drie jaar leeg staan terug in gebruik te nemen. Het hoeft niet gezegd dat deze vlieger ook opgaat voor het Casino te Mol Gompel, dat al een decennium lang staat te verloederen.

Vanaf het moment dat we het gebouw betraden (zo ondertussen al meer dan een half jaar geleden) zorgden we ervoor dat we huisvrede creëerden. In de praktijk betekent dit dat we een plaats voorzagen waar we konden koken, slapen, leven en wassen. Je weet wel, de dingen die iedereen nodig heeft als hij ergens wil overleven. Vanaf het moment dat dit zich voltrokken had werden wij, door krachten boven onze hoofden, gebombardeerd tot bewoners van het gebouw. Je weet wel, de mensen die er koken, slapen, leven en wassen.

Wettelijk gesproken hebben we een situatie geschapen die u kan vergelijken met die van bij u thuis: enkel met uw toestemming mag men binnentreden. Betreedt men het pand toch zonder de uitdrukkelijke toestemming van de bewoner, dan pleegt men een misdrijf: huisvredebreuk.

En het is net dit waarover ik het even met u wil hebben. We introduceren de heer Smets (ik gebruik deze beleefdheidsterm even omdat ik welopgevoed ben en, ik geef het grif toe, om lasterend taalgebruik te vermijden).

De heer Smets is een bezig baasje. Niet alleen verricht hij noeste arbeid in de opslagplaats achter de Château, hij heeft ook een niet te temperen nieuwsgierigheid waardoor hij steeds weer, op onverklaarbare wijze en op de meest onmogelijke momenten, in de gangen van het kasteel verschijnt. Nieuwsgierigheid is een mooie eigenschap, denken wij dan, maar als dat karaktertrekje impliceert dat er moet worden binnengedrongen in een bewoond pand, dan bedanken wij daarvoor. Als we hem hierover aanspreken (hé, zien we eruit alsof we naar de politie zouden stappen?) maakt hij eigenhandig brandhout van het begrip vriendelijkheid en alles waar daarbij zou moeten komen kijken.

Hij blijft bij hoog en bij laag beweren dat hij de rechtmatige eigenaar is, hoewel het gebouw nog steeds onder het beheer staat van een curator. Bij ons weten is dat óók het geval bij de hangar waarin hij zo vlijtig aan het werk is. De heer Smets heeft, dat spreekt, nog geen enkel vodje papier laten zien dat zijn bewering zou kunnen staven. Integendeel. Alle bronnen die wij aanboren zeggen hetzelfde: het huis kan voorlopig niet verkocht worden omwille van de faillissementszaak die nog steeds hangende is. Maar ach, wie zijn wij.

Zijn onbeschofte en boerse gedrag niet in overweging genomen wist de heer Smets ons nog te verblijden (let op de ironische ondertoon) met het volgende nieuws: naar zijn weten komt volgende week (26-31 maart) de curator langs om ons er uit te zwieren. De faillissementszaak komt aanstaande dinsdag nog een keertje voor en de heer Smets is blijkbaar erg zeker van zijn zaak. Dat was hij al langer natuurlijk, anders had hij al dat dure materiaal niet opgesteld in zijn opslagruimte.

Omwille van dit verontrustende nieuws doen wij een oproep aan alle sympathisanten van het vrije leven en de vrije ruimte: mail ons, bel ons, kom langs en betuig je steun. Laat je telefoonnummer of mailadres achter zodat we je kunnen bereiken op het cruciale moment. En als het zo ver is: kom allemaal langs! Stuur ook een protestmail naar paul.smets@proximedia.be met de uitdrukkelijke vraag niet over te gaan tot ontruiming!
Als dit nieuws waar zou zijn kunnen we dit niet zomaar laten gebeuren.

Wij zijn vredevolle mensen, daar kan je van op aan, maar we zijn ook dwarsliggers met een droom.