fotos Sinterklaas 6 december 2006

Als je op de foto klikt, kom je bij de grotere versie uit, als je ze allemaal ietsje overzichtelijker wel bezien ga je gewoon direct via de flickr set ‘sinterkraak @château vélo‘ (de link opent in een nieuw venster).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Activiteitenkalender Château Vélo december 2006

Om de kalender volledig te bekijken ‘hier duwen‘.
De PDF (3.73Mb) om te printen.

Sinterklaas / Sinterkraak te Mol Gompel

Na ettelijke tientallen jaren van weggeweest te zijn, kwam Sinterklaas nog eens naar goede (oude) gewoonte naar ’t Casino / Château Vélo in Mol Gompel .

Een snelle eerste indruk:

’t Was geslaagd!

De Bedreigde Berkenbossen te Mol

Al klinkt ‘de Bedreigde Berkenbossen’ als een Suske & Wiske-album, het is wel degelijk realiteit in Mol.

Het betreft hier:

De Berkenbossen-Oost, helemaal in het oosten van de gemeente Mol, richting Lommel. Grosso modo wordt het gebied ‘Berkenbossen’ begrensd door de Ring naar Lommel (N71) in het noorden, de weg Balen-Postel (N136) in het oosten, de Scheppeleike Nete in het zuiden en het kanaal Dessel-Kwaadmechelen in het westen.

Meer informatie alhier.

Hoor wie klopt daar, kind’ren (een sinterklaasverhaal)

Op een donkere herfstavond, nu enkele weken geleden, werden de bewoners van Château Vélo opgeschrikt door een luid gebonk op de deur. Het was al laat en de krakertjes verwachtten geen bezoek. Ze keken elkaar verward aan; wie kon dat toch zijn? Zou het de boze deurwaarder zijn, die in naam van bezit en niet van gebruik de krakertjes uit het gebouw wilde dwingen? Of was het misschien een politieagent die ons wou komen controleren? Wie of wat het ook zou zijn, de krakertjes konden hem moeilijk zomaar voor de deur laten staan. (en als het een deurwaarder was,dan zouden ze de deur wel snel weer toegooien)

De krakertjes slopen stil de trap af. Ze wisten niet wat te verwachten en bleven daarom dicht in elkanders buurt. Iedere keer als er iemand uitademde wasemde een grote wolk damp uit zijn mond, zo koud was het, maar door de spanning merkte geen van de krakertjes het op. Eenmaal beneden aangekomen, drukte één van de bewonertjes de deurknop naar beneden en gluurde door een kier de duistere nacht in. Een snedige, koude wind raasde door de deuropening.

Op de drempel van het grote huis stond een klein, fijn mannetje. Zijn haren waren zwart als steenkool en zijn ogen fonkelden nog feller dan de sterren aan de hemel. Hij was niet veel groter dan een kind, maar zijn gezicht was ruw en vuil, alsof hij al jaren in een schouw had gewoond.

De krakertjes keken het mannetje verbaasd aan. Zo stonden ze elkaar daar aan te staren, wel tien minuten lang. Tot de ijzige stilte van de zwarte nacht werd doorbroken door de schrapende stem van de bezoeker.

“Ik kom met een boodschap”, zo vertelde hij, “een boodschap van Sinterklaas.”

De krakertjes keken elkaar geschrokken aan. Niemand wist goed wat te zeggen. Was het een grapje of was het echt? Tijd om deze gedachten goed uit te spitten hadden de krakertjes niet, want het kleine mannetje ging verder met zijn verhaal.

 

“Al veel te lang moet Sinterklaas van winkelcentrum naar winkelcentrum lopen. Al veel te lang zijn er mensen die liever geld verdienen aan Sinterklaas dan belang te hechten aan zijn boodschap. Sinterklaas draait rond vriendschap, spelletjes spelen met elkaar en lekker snoepgoed. Sinterklaas wil gewoon de kindjes gelukkig maken. Maar Sinterklaas is een beetje droevig. Iedereen wil altijd maar méér en méér, grotere en hogere en duurdere cadeautjes. Mensen in de winkels willen alleen maar verkopen in naam van Sinterklaas, maar vergeten vaak dat de Sint enkele de kindjes gelukkig wil zien. Sinterklaas wil niet verkocht worden. Hij wil de wereld blij maken. En daarom ben ik nu bij jullie beland.”

 

Nu begrepen de krakertjes er helemaal niets meer van. Als de Sint zo bedroefd is om al die hebzucht en dat egoïsme van de grote mensen, waarom steekt hij die grote mensen dan niet in zijn zak, zodat de gewone mensen gelukkig en samen met elkaar kunnen leven? En waarom vertelde dit kleine zwarte mannetje dit nu net aan hen?

Net toen ze dit dachten vertelde het mannetje waarvoor hij gekomen was.

“Omdat jullie nog iets belangeloos doen op deze wereld, liefste krakertjes, wil Sinterklaas aan jullie vragen of hij, voor hij terug naar Spanje vertrekt op 6 december, nog even kan langskomen. Het zou voor hem een opluchting zijn om nog eens ergens te kunnen vertoeven waar de kindjes enkel samen komen om samen te zijn. Waar geen mens de and’re mens beziet als klant, maar enkel als medemens. Op deze plaats, in wat jullie Château Vélo noemen, wil Sinterklaas graag zijn druk jaar afsluiten. Als jullie zorgen voor de kindjes, dan zorgt de Sint voor al de rest.”

En een halve seconde nadat het kleine mannetje deze zinnetjes had uitgesproken, werden de krakertjes verblind door een hevige bliksemflits. Een luide knal galmde door de verlaten straten en vlak voor hen, waar daarnet het mannetje nog stond, lag nu enkel nog een briefje op de grond. Één van de krakertjes pakte het op en las het voor:

 

WOENSDAG 6 DECEMBER komt de Sint op bezoek

Tussen 14.00 uur en 16.00 uur zal hij langskomen om de

Kindjes nog een laatste bezoek te brengen

 

Komen jullie ook?

 

 

Spanning in Villa Squattus Dei

Al 6 jaar is het kraakpand in de Schapenstraat 29 bezet en omgedoopt tot Squattus Dei. Voordien was het pand eigendom van het Opus Dei, een katholiek fundamentalistische sekte (jawel, die bestaan ook!) die het reeds 7 jaar liet verkrotten.

Squattus Dei is uitgegroeid tot een bron van creatief, cultureel en politiek leven, optredens, expo’s, volkskeukens, informatie, filosofie, actie en debatten.

Een bruisende bron waar:

 

• creatievelingen van allerhande pluimage hun ding kunnen doen.
• activiteiten niet in het teken staan van hoeveel geld ze opbrengen, maar gewoon in het teken van plezier of zelfontplooiing, wat een zeldzaamheid is dezer dagen.
• er nog fundamentele vragen kunnen en mogen gesteld worden over deze samenleving; waarom de ene 100 huizen heeft en de andere moet krabben om de huur te betalen.
• er gezocht kan worden naar een levensstijl met fundamenteel respect voor mens, dier en milieu.
• mensen geen consument moeten zijn, maar hun leven gedeeltelijk in eigen hand kunnen nemen.

Binnenkort gaat deze laatste niet-commerciële ruimte in Leuven ontruimd worden.

Daarom roepen we iedereen op tot solidariteit.

Iedereen die de noodzaak inziet van een dergelijke plaats in Leuven, los van het feit of je al dan niet 100% achter de muzikale en/of politieke keuze van Squattus Dei staat.

Een speciale oproep doen we aan Dhr. Tobback die het voor de verkiezingen belangrijk vond om Leuven creatiever te maken. Als hij het pand laat ontruimen, weten we meteen welke solidariteit hij verkiest: die van gebeden en prevelende fundi’s.

Daarom is er op de dag van de ontruiming een betoging gepland om 20h op de Grote Markt in Leuven.

Perstekst Squattus Dei

Meer en up-to-date informatie op de site van het kraakpand Villa Squattus Dei zelf

Verder:
Wikipedia.nl over het Opus Dei
Opus Dei – The Unofficial Homepage (Engelstalig, staat vrij kritisch ten opzichte van het Opus Dei.)
Opus Dei Awareness Network (Engelstalig, staat héél kritisch ten opzichte van het Opus Dei.)
De Nederlanstalige site van het Opus Dei zelf. (Alstublieft, vergeet als je hier gaat lezen niet dat vele mensen hun een ‘sekte’ noemen!)

Een stukje uit de kalender…

Om de kalender volledig te bekijken ‘hier duwen‘.
De PDF (3.72Mb) om te printen.

buurtcafé, daar drink ik op!

De meeste mensen die chateau vélo of deze site regelmatig bezoeken weten het natuurlijk al langer. Elke vrijdag gaat er een buurtcafé door in ons gekraakte kasteeltje, waar je tweewekelijks zelfs een lekkere hap kan eten ook. De voorbije maand kregen we al een grote groep mensen over de vloer die ons fantastisch gesteund heeft door met volle overtuiging in de drank te vliegen. Door dit initiatief krijgen wij meer middelen om Chateau Vélo een duchtige opknapbeurt te geven.

Wat is een buurtcafé nu eigenlijk?

Is het onze bedoeling om de horeca-zaken van Mol stokken in de wielen te steken? Neen. Willen we, door onze democratische prijzen, meer mensen aansporen om stevig in de pinten te stormen? Absoluut niet. Is ons doel misschien om een centje bij te verdienen voor onszelf? Niet eens dat.

Kijk, waar het om draait is dit. Toen we voor het eerst Chateau Vélo betraden was het onze bedoeling om, naast er een woonst van te maken, het gebouw open te stellen voor de buurt. Jaren geleden, in een vergeten verleden, had het Casino een sociale functie. Mensen ontmoetten er elkaar om een kaartje te leggen, een pintje te drinken, ja zelfs om op bombardons te blazen met elkaar. Het was een huis voor de mensen uit de streek, en dat is exact wat wij er weer van willen maken. Een plaats waar mensen kunnen samenkomen om iets te drinken, te praten met elkaar, te discussiëren en, voor de kleinsten onder ons, te spelen. Wij willen een plaats zijn waar mensen elkaar terug ontmoeten en waar mensen zichzelf kunnen uitleven. Wil je helpen, kom maar af. Wil je muziek maken, schaar je trekzak onder de arm en spring op je fiets. Wil je kunstwerken ophangen van jezelf, breng maar spijkers mee, de hamer hebben wij. Wil je een project uitwerken waar je zelf al lang mee bezig bent maar waar je nooit een geschikte locatie voor hebt gevonden, maak dan maar dat je hier bent. Het buurtcafé is niet van ons, het is van iedereen. Daar komt het op neer.

Wij zijn geen gewoon café, laat dat duidelijk zijn. Wij houden onze prijzen zo laag mogelijk opdat iedereen ervan zou kunnen genieten. Wij richten ons niet op het maken van winst voor onszelf, maar alles wat we overhouden van deze avonden kunnen we wel gebruiken om terug in het gebouw te investeren. Als Chateau Vélo binnen enkele maanden een bloeiende ontmoetingsruimte is, waar allerlei soorten mensen met elkaar in contact komen, dan heeft u daar als bezoeker van de buurtcafés, de volxkeukens of het kraakpand in het algemeen toe bijgedragen.

Wij sturen dus een boodschap. Er is te weinig vrije ruimte en die proberen wij te creëren. Een ruimte waar iedereen welkom is, of je nu iets drinkt of niet. Een ruimte waar je je fantasie de vrije loop kan laten en waar je kan meewerken als je wil. Een ruimte waar informatie en discussie voorhanden is over de aarde, over ongelijkheid, over racisme en over oorlog. Een ruimte die we zelf opbouwen.

Wij zijn er voor iedereen, door iedereen die zijn steentje wil en kan bijdragen.

En nu een frisse pint, graag!

dringend wegens slechte weersvooruitzichten

Als u vanavond langskomt, denk dan eens na of u thuis nog ongebruikte bashen/plastieken dekzeilen/grondzeilen/… enzo heeft liggen. Als dat zo is, wilt u deze dan alstublieft meebrengen?

We hebben vele emmers, maar nog meer plaatsen waar het water aan hoog tempo naar beneden drupt. Help ons het parket in de balzaal te redden! (Het is eens wat anders dan walvissen, dolfijnen en andere met uitsterven bedreigde diersoorten. ;))

Lala

Gezellig tafelen bij kaarslicht op 8 oktober aka volxkeuken

Was wir noch brauchen:

• (wijn) glazen
• grote kookpotten
• leidingen voor gas (optioneel: loodgieter)
• lepels (of we ook nog messen en vorken nodig hebben weet ik niet)
• borden
• eters op 8 oktober vanaf 17u

(en Lala wilt een afwasmachine!)

Als u het woord en/of de flyer wilt verspreiden, hier eventjes klikken voor de grote versie van de flyer.